بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

جهان امروز با بحران تخريب منابع دست به گريبان است. مشکلات فزاينده ناشي از اين بحران، هر روز استفاده از روشها و راه حل هاي جديد علمي را براي تعديل بحران و اتخاذ سياستهاي متناسب براي رويارويي با آن ضروري تر مي سازد. در مطالعات محيطي مهمترين راه نيل به توسعه مبتني بر علم و شناخت علمي محيط، توجه اصولي به پتانسيلها، ارزيابي توانهاي محيطي و بالاخره استفاده همه جانبه و منطقي از سرزمين، است. در اين خصوص، ميان توسعه کشاورزي محيط و منابع طبيعي نيز ارتباط تنگاتنگي وجود دارد. در پژوهش حاضر، بر اساس رهيافت تجزيه و تحليل سيستمي به مطالعه و ارزيابي توانهاي محيطي ناحيه چغاخور براي توسعه توانهاي كشاورزي پرداخته شده است و اين فرض مدنظر بوده که ناحيه مذکور داراي توان ها و منابع متنوع محيطي است که در صورت برنامه ريزي و استفاده متناسب از توانمندي هاي آن، مسير توسعه همه جانبه و پايدار ناحيه هموار مي شود. در فرايند اجراي مطالعه، ابتدا با اتکا به بررسي و شناخت توانهاي محيطي، منابع اکولوژيکي شناسايي شدند و سپس اين اطلاعات بر اساس رهيافت سامانه اي، تجزيه و تحليل، جمع بندي و تلفيق شدند و در نهايت به صورت لايه هاي اطلاعاتي تهيه گردند. در ادامه با استخراج واحدها و سنجش آن ها با معيارهاي اکولوژيکي، توان ها و استعدادهاي بالقوه، برآورد شده و در پايان، اولويت ميان کاربري هاي مجاز تعيين شده است. نتيجه اين پژوهش نشان مي دهد که عمده سطح منطقه براي توسعه کشاورزي درجه 1 توان توسعه ندارد، اما براي توسعه مرتعداري، کشاورزي درجه 2 و به ويژه درجه 2 و به ويژه درجه 4 توان بالايي دارد. به عبارت ديگر در حالي که کشاورزي ممتد در بخش هاي محدودي از ناحيه امکان پذير است، براي ديم کاري و باغداري همراه با آبياري شرايط مناسبي وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ