بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

نفوذ دولت به جامعه روستايي بعد از اصلاحات ارضي و اتخاذ سياست هاي مبتني بر حمايت از روستاييان با کارهايي چون واگذاري زمين هاي زراعي، اعطاي كمك هاي نقدي و غيرنقدي بلاعوض به روستاييان، انجام فعاليت هاي عمراني با بودجه دولت و برنامه هاي توسعه اي نشات گرفته از غرب كه با بافت روستايي ايران هماهنگ نداشت، منجر به نابودي الگوهاي مشاركتي سنتي شد و دولت در عوض نتوانست جايگزين مناسبي براي آن الگوها ارايه دهد. اين امر موجب شد رفته رفته، همکاري ها و مشاركت هاي خودجوش روستايي كمرنگ شود و در بعضي از موارد به طور کامل از ميان برود و توقع از دولت براي انجام بسياري از فعاليت ها افزايش يابد، که اين مساله تا بعد از انقلاب اسلامي همچنان ادامه دارد. در مقاله حاضر سعي شده است راهکاري ارايه شود تا بتوان ميان الگوهاي مشارکتي سنتي و برنامه هاي مدرنيزاسيون پلي ايجاد کرد. به اين منظور راهکار تلفيقي به عنوان راه حل، پيشنهاد مي شود که در آن بدون پشت پا زدن به خودداشته ها و دانش بومي روستاييان، بخشي از برنامه هاي مدرنيزاسيون برگزيده مي شود که با پايه هاي سنت و فرهنگ جامعه روستايي هماهنگي داشته باشد تا بتوان مشاركت هاي مردم روستايي را احيا كرد. براي رسيدن به اين نتيجه، نيازمند تعديل قدرت و کوچک کردن هرم قدرت، ايجاد ميدان فعاليت براي مشارکت روستاييان، ترويج روحيه جمع گرايي، بهبود رابطه دولت و ملت، بالا بردن تحمل ماموران دولتي در واگذاري مسووليت ها به مردم، ايجاد مسووليت ها به صورت گروهي و گردشي، توجه به نيازها و الويت ها و توقعات اجتماعي - فرهنگي جامعه و کمک دولت به مشارکت کنندگان در قالب قرارداد هستيم.

 نسخه قابل چاپ