بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

تحقيق حاضر در سال 1388 در مراتع زمستانه استان سمنان، به منظور مقايسه تاثير روش ‌هاي مختلف و رايج بهره‌ برداري در بين روستاييان و عشاير منطقه، بر وضعيت مراتع به اجرا گذاشته شد. جامعه آماري تحقيق بر اساس پروانه چرايي به سه گروه تقسيم ‌بندي شد: تک ‌پروانه به نام بهره‌ بردار (افراز)، پروانه به ‌نام شخص به عنوان نماينده بيش از 2 بهره‌ بردار (مشاع)، و پروانه به نام شوراي روستا. افزون بر اينها، روش نمونه ‌گيري طبقه‌ بندي شده تصادفي با تخصيص متناسب مورد استفاده قرار گرفت و با بهره‌ گيري از فرمول، كوكران، در مجموع تعداد نمونه مورد نياز 50 مرتع تعيين گرديد. به منظور گردآوري داده‌ هاي مورد نياز از پرسشنامه و اندازه‌ گيري ‌هاي ميداني استفاده شد. نتايج آمار توصيفي نشان داد كه 66 درصد از روستاييان به صورت مشاع، 20 درصد به صورت شورايي و 14 درصد به طريق افرازي از مراتع منطقه بهره‌ برداري مي ‌كنند. نتايج آمار استنباطي نشان از آن داشت كه بين انواع شيوه ‌هاي بهره‌ برداري با وضعيت پوشش گياهي مراتع و ميزان تخريب مراتع رابطه ‌اي معني ‌دار وجود دارد (P<0.05). نتايج حاصل از آزمون t در زمينه بررسي وجود رابطه معني ‌دار بين عوامل موثر و ميزان تخريب مرتع، نشان داد كه وجود دامدار غيرمجاز و تجاوز به مرتع از ناحيه همسايگان در منطقه با ميزان تخريب، رابطه معني ‌داري مشاهده نمي ‌شود (P>0.05). ولي بين چراي زودرس و دام مازاد با تخريب مرتبع رابطه ‌اي معني ‌دار وجود دارد (P<0.05).

 نسخه قابل چاپ