بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف: کودک آزاري معلولي است از عامل هاي چندگانه که مشکلات جبران ناپذيري را براي کودکان و نوجوانان در معرض آسيب، ايجاد مي كند، هرنوع کوتاهي و غفلت يا ارتکاب به هر عملي که بهداشت و سلامت جسماني و رواني کودک را به مخاطره اندازد و خدشه اي برآن وارد کند کودک آزاري قلمداد مي گردد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي مشکلات روان شناسي اجتماعي کودکان آزارديده در خانواده، شناخت نقش پليس در پيشگيري از بروز اين پديده و شناخت موانع پيش رو در ممانعت از بروز اين مشکل است.
روش شناسي: پژوهش حاضر از نوع موردي است و جامعه آماري آن، کودکان و نوجواناني هستند که از سوي والدين مورد آزارقرار گرفته اند. نمونه تحقيق از موارد کودک آزاري که در مراکز بهزيستي نگاه داري مي شوند يا مواردي که به کلينيک هاي درماني مراجعه كرده انتخاب شده اند. نمونه مورد بررسي 65 نفر است. ابزارهاي پژوهش عبارت از تست MMPI2، آزمون ريون، آزمون وکسلر، پرسشنامه بررسي وضعيت رواني – اجتماعي خانواده و پرسشنامه بررسي وضعيت روان شناختي کودک است.
نتايج: نتايج حاصل از پژوهش نشان دهنده آن است که آزار کودکان و نوجوانان در سنين کودکي بيشتر از سنين نوجواني است، آزارهاي جسمي، عاطفي و جنسي به ترتيب بيشترين فراواني ها را دارند. سن کودکان و نوجواناني که مورد آزار قرار گرفته اند با نوع کودک آزاري ارتباط دارد و کودکاني که مورد آزار قرارگرفته اند در شرايط دشوار اجتماعي، اقتصادي و خانوادگي بوده اند. کودکان و نوجوانان آزار ديده دچار مشکلات عاطفي، رفتاري، يادگيري، اجتماعي و شخصيتي هستند. اقدامات پليس با رويکرد جامعه نگر، نقش موثري درپيشگيري از وقوع و بروز کودک آزاري در ايران را دارد، اما براي پيشگيري از وقوع و بروز آزار کودکان در ايران چالش هايي وجود دارد که بخشي از آن مرتبط با مسايل فرهنگي، قانوني و حمايتي در مورد کودکان در ايران است.

 نسخه قابل چاپ