بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مساله و هدف: رضايت از زندگي به متغيرهاي متفاوتي بستگي دارد كه يكسوي اين نيازها به حكومت، سوي ديگر آن به جامعه و در نهايت به خود شخص بر مي گردد. مساله اصلي اين است که با توجه به تغييرات سريعي که هر روز در جامعه اتفاق مي افتد، رضايت از زندگي در حال حاضر چگونه است و تابع چه متغيرهايي مي باشد، و نقش احساس امنيت تا چه اندازه است؟ از اين رو هدف اصلي بررسي نقش و جايگاه امنيت بر ميزان رضايت از زندگي در بين شهروندان تهراني است.
روش: تحقيق حاضر از نوع تحقيقات همبستگي مي باشد و در اجراي اين تحقيق از روش اسنادي و ميداني (پيمايشي) استفاده شد و تكنيك مورد استفاده در بخش ميداني، پرسشنامه مي باشد.
يافته: يافته هاي حاصل از تحليل مسير نشان مي دهد كه متغير احساس امنيت با ضريب مسير 0.45 بر رضايت از زندگي تاثير مي گذارد از اين رو مي توان به سهم به سزاي سازمانهايي (مثل نيروي انتظامي، پليس 110 و سازمانهاي رفاهي) در خلق و ايجاد امنيت در بين مردم اشاره داشت. اما بعد از متغير احساس امنيت به ترتيب ساير متغيرها «احساس محروميت» با ضريب تاثير -0.14، «اعتماد به کارايي مسوولين» با ضريب تاثير 0.11 ،«ارضا نيازها» با ضريب تاثير 0.11، «اعتماد اجتماعي» با ضريب تاثير 0.10 بر روي متغير رضايت اجتماعي تاثير دارند. اين نتيجه نشان مي دهد که مجموع متغيرهاي مذکور توانسته اند بيشتر از نصفي از واريانس متغير رضايت اجتماعي را تبيين کنند. چارچوب نظري و يافته هاي ميداني نوشتار حاضر نشان مي دهد که همبستگي بالايي (0.60) بين احساس امنيت و رضايت از زندگي وجود دارد.
نتايج: البته بر طبق نتايج پيوند رابطه، ضريب همبستگي بين رضايت اجتماعي و امنيت اجتماعي بالا مي باشد و بالا بودن ميزان هر يک از اين دو مي تواند در خلق ديگري موثر باشد. از اين رو ايجاد امنيت در سطح اجتماع و در بين عموم مردم بايد به عنوان متغير کليدي مورد مطالعه محققين و توجه مسوولين در حوزه هاي انتظامي و رفاهي قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ