بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مساله و هدف: در اين نوشتار ضمن انتقاد از کارکرد پايين شيوه هاي سنتي خط مشي گذاري در تحقق اهداف سازمان ها، به کم رنگ شدن سرمايه اجتماعي بين سازماني و همچنين به کارگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات و تاثير اين دو درگرايش به تغيير رويکرد سياست گذاري سازمان ها از شيوه هاي سنتي به شبکه اي اشاره شده است. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان پاسخگويي ساختار فعلي خط مشي گذاري (سلسله مراتبي) پليس هاي ماموريتي ناجا (پيشگيري و راهور) در رابطه با اهداف سازمان و همچنين مطالعه نقش عوامل موثر (فناوري اطلاعات و ارتباطات و سرمايه اجتماعي) در گرايش به استفاده از الگوهاي شبکه اي در سياست گذاري و تصميم گيري هاي سازماني است.
روش: روش تحقيق به لحاظ هدف، کاربردي و از نظر روش توصيفي از نوع پيمايشي و همبستگي است. حجم نمونه از جامعه آماري پليس هاي پيشگيري و راهور با استفاده از فرمول نمونه گيري کوکران تعداد 120 نفر تعيين شده است که به صورت تصادفي طبقه اي (از هر پليس 60 نفر) براي اجراي آزمون مشخص شدند و موردآزمون قرار گرفتند. روايي ابزار جمع آوري اطلاعات با استفاده از نظر خبرگان مورد تاييد قرار گرفت و پايايي آن نيز 0.87=@ برآورد گرديده است. تحليل داده ها (که با ابزار پرسشنامه جمع آوري گرديده) از طريق آمار توصيفي و آماره هاي آزمون کاي دو و ضريب کندال صورت گرفته است.
يافته ها: يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد که فرايند فعلي خط مشي گذاري پليس از حالت مکانيکي به سمت ارگانيکي در سال هاي اخير است. نتايج به دست آمده مبين وجود ارتباط مستقيم بين فناوري اطلاعات و ارتباطات و سرمايه اجتماعي و تغيير عملکرد سياست گذاري سازمان از شيو ه هاي سنتي يا همان سلسله مراتبي به شبکه اي است.