بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

در اين مقاله، نويسنده ابتدا به مهجوريت تاريخي مباحث مربوط به آموزش عالي در رشته برنامه درسي مي پردازد و از اين رهگذر، نياز به جبران اين کاستي را که اختصاص به محيط ايران ندارد و بيش و کم، وجهه جهاني دارد، گوشزد مي نمايد. سپس، بحث کوتاهي درباره ماهيت و ماموريت رشته برنامه درسي ارايه مي کند تا خواننده قرايتي از ماموريت رشته را که بحث توليد برنامه هاي درسي به وسيله دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي، در چارچوب آن قرايت، معنا مي يابد، دريابد. مباحث اصلي مقاله در دو بخش ضرورت ها و فرصت هاي معطوف به سياست تمرکز زدايي از فرآيند برنامه ريزي درسي آموزش عالي، قابل پي گيري است. در بخش ضرورت ها، نگارنده تلويحا به اصولي مي پردازد که ضرورتا در برنامه ريزي درسي به وسيله دانشگاه ها بايد مطمح نظر باشد و غفلت از آن ها، اين سياست را از خيز انتفاع ساقط خواهد کرد. در بخش فرصت ها، به اين پرسش پاسخ داده مي شود که از منظر دانش برنامه درسي، توجه به کدام اصول متضمن دستيابي به قابليت حداکثري در اجراي سياست کاهش تمرکز در برنامه ريزي درسي آموزش عالي خواهد بود. به ديگر سخن، در بخش ضرورت ها، شرايط حد اقلي التزام به عهده دار شدن ماموريت برنامه ريزي درسي در سطح دانشگاه ها و در بخش فرصت ها، شرايط حداکثري مورد توجه قرار مي گيرند. در بخش پاياني اين نوشتار و در قالب يک جمع بندي کوتاه، اين معنا مورد تاکيد قرار مي گيرد که وضع سياست هاي مترقي براي دستيابي به تعالي و ترقي لازم است؛ وليکن هرگز کافي نيست.

 نسخه قابل چاپ