بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

اين تحقيق هدفي دوگانه داشت: نخست آنکه با به کارگيري ابزارهاي هنجاريابي شده در مورد نگرش، انگيزش و علاقه دانشجويان ايراني به زبان انگليسي، مورد بررسي قرار گيرد. دوم آنکه نوع جهت گيري غالب و ارتباط آن با برخي از متغيرهاي رواني - اجتماعي تحليل شود. در اين پژوهش از روش تحقيق توصيفي - پيمايشي استفاده شد. جامعه مورد مطالعه، تمامي دانشجويان شاغل به تحصيل در سال تحصيلي 87-1386 در دانشگاه هاي تبريز و کردستان بودند. با استفاده از شيوه نمونه گيري تصادفي طبقه اي، از هرکدام از دانشگاه هاي مذکور 200 دانشجو انتخاب شدند. در تحقيق حاضر از يک پرسشنامه ترکيبي با عنوان مقياس نگرش به زبان انگليسي که شامل سازه هاي اصلي تحقيق است، استفاده شد. نتايج نشان داد که بيشتر دانشجويان از انگيزش بالايي نسبت به يادگيري زبان انگليسي برخوردارند. در مورد ميزان علاقه به يادگيري زبان انگليسي نيز وضع مشابهي بين دانشجويان وجود داشت. همچنين يافته ها نشان داد تجارب يادگيري و آموزشي دانشجويان خارج از نظام رسمي آموزش و پرورش با ميزان انگيزش و نگرش آنان رابطه مثبتي دارد. بين ميزان علاقه و سواد انگليسي والدين با ميزان علاقه و معلومات انگليسي فرزندان همبستگي مثبت وجود داشت. بيشتر دانشجويان تجارب يادگيري زبان خارجه را به غير از مدرسه و دانشگاه نداشته اند و همه تلاش هاي يادگيري آنان محدود به محيط رسمي آموزشي بوده است. در نهايت، نتايج نشان داد هر دو نوع جهت گيري هاي ابزاري و انضمامي به ترتيب بر نگرش هاي دانشجويان انتخابي غالب هستند.

 نسخه قابل چاپ