بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

شكل گيري يك سكونتگاه بيش از هر چيز وابسته به وضعيت اقليمي آن مكان است و اگر سكونتگاهي شكل گرفته است به اين دليل بوده كه مردم توانسته اند خود و فعاليت هايشان را با وضعيت اقليم آن مكان سازش دهند. بارش مهمترين پارامتر اقليمي در تعيين نوع اقليم يك منطقه است. به طور معمول براي بيان وضيعت بارش در يك منطقه از ميانگين بلندمدت بارش هاي سالانه و ماهانه استفاده مي شود. اگر بارش در يك منطقه كم باشد، ساكنين به نحوي خود را با اين كمبود سازش داده اند. اما اگر تغييرپذيري بارش در يك منطقه زياد باشد و به واقع پراكندگي وقوع بارش زياد و غيرقابل پيش بيني باشد، آنگاه زندگي بشر به مخاطره مي افتد. تغيير در ميزان بارندگي در طول زمان از اهميت زيادي برخوردار است اما آن چيزي كه از تغيير در ميزان بارش مهمتر است، تغيير در ضريب تغييرپذيري (پراكندگي زماني) بارش است.
بررسي آمار بارندگي ايستگاه زابل نشان مي دهد كه طي چهل سال اخير ميانگين بارش سالانه در زابل حدود 61 ميليمتر بوده است، كمترين بارش سالانه مربوط به سال 2001 ميلادي با مجموع 2/7 ميليمتر و بيشترين مقدار آن مربوط به سال 2005 با مجموع 5/129 ميليمتر بوده است. در طول اين دوره مقدار بارش داراي نوسان بوده و روند صعودي يا نزولي مشخصي نداشته است، اما ضريب تغييرپذيري بارش طي سال هاي اخير نسبت به دهه هاي قبل افزايش يافته است و ادامه اين روند مي تواند مشكلات فراواني را براي ساكنين اين منطقه ايجاد نمايد.

 نسخه قابل چاپ