مقالات کنفرانس بين المللي شهر الکترونيک تهران

شهرهاي ديجيتال را مي توان به عنوان تلاشي براي استفاده از فن آوري ارتباطات و اطلاعات براي بهبود زيرساخت هاي شهري و محلي براي زندگي، كار، همكاري و ارتباطات در درون يك جامعه شبكه اي شده دانست. در واقع فن آوري ارتباطات و اطلاعات محلي براي ارايه بسياري از خدماتي است كه در شهرهاي فيزيكي ارايه مي شود. هدف اين مقاله بررسي پرداختن به شهر مجازي است، امري كه بعد از دهه نود مورد توجه قرار گرفت و مشكلات و معضلات بي شمار شهرهاي واقعي در تسريع اين روند و پرداختن به آن تاثيرگذار بوده است. در اينجا ابتدا شهرهاي واقعي يعني محيطي فيزيكي كه ما در آن زندگي مي كنيم مورد توجه قرار مي گيرد و روند تاريخي توسعه شهرنشيني از زمان باستان تا پايان قرن بيستم بيان مي شود. بيان مفاهيم اصلي شهر مجازي بخش اصلي اين مقاله را تشكيل مي دهد. تعاريف نسبتا گوناگوني در رابطه با شهر مجازي ارايه شده است كه بعضي از آنها ارايه مي شود. تقسيم بندي مختلفي از انواع شهرهاي مجازي ارايه شده است كه ارايه آنها بخش بعدي اين مقاله را تشكيل مي دهد. در پايان مقاله نيز بيان برخي از خدماتي كه در شهرهاي مجازي ارايه مي شود و چالش هاي پيش روي شهرهاي مجازي ارايه مي گردد.