مقالات کنفرانس بين المللي شهر الکترونيک تهران

محدوديت هاي زماني و مكاني حصارهايي را مابين فراهم آورندگان مراقبت درماني و بيماران آنها و همچنين ميان اين مسوولان با يكديگر ايجاد كرده است. بيماران در مناطق روستايي، در سفينه هاي فضايي، در يك سانحه، در مسير به طرف بيمارستان و غيره از نظر فيزيكي دور از دسترس فراهم آورندگان مراقبت درماني هستند.
پرواضح است كه بسياري از خطاهاي پزشكي به علت عدم وجود اطلاعات صحيح و كامل در زمان و مكان مورد نياز ايجاد مي شود و اين خطاها منجر به تشخيص هاي پزشكي نادرست و تداخل هاي دارويي خواهد شد. اطلاعت پزشكي مورد نياز مي توانند در هر مكان و زمان، از طريق ابزار پيشرفته و با بكارگيري گسترده شبكه هاي بي سيم، در دسترس قرار گيرند. قابليت هاي موجود در فنآوري هاي بي سيم را مي توان به صورت موثري در مراقبت درماني (Healthcare) به كار گرفت.
يكي از استانداردهايي كه در زمينه ارتباطات بي سيم و از راه دور استفاده مي شود پروتكل WAP (Wireless Application Protocol) مي باشد. تمايل و گرايش فعلي در ارتباطات از راه دور و از سويي ديگر همگرايي مابين ارتباطات بي سيم و تكنولوژي هاي مربوط به شبكه هاي كامپيوتري منجر به ظهور پروتكل هاي نظير WAP خواهد شد. از آنجا كه امروزه در بيشتر نقاط دنيا، پروتكل WAP يك ويژگي معمول و رايج در اغلب ابزارهاي ارتباطي بي سيم است، بررسي كاربردهاي اين پروتكل در زمينه پزشكي از راه دور سيار خالي از لطف نيست. بنابراين در اين مقاله پس از مرور كلي بر اين تكنولوژي و مقوله پزشكي از راه دور، برخي از سيستم هايي كه از اين فنآوري به منظور انتقال علايم حياتي بيمار در لينك هاي سلولار اسفتاده مي نمايند، مورد بررسي قرار خواهند گرفت و در نهايت ميزان نقش اين فنآوري در اينگونه سيستم ها مشخص خواهد شد.