بانک مقالات کشاورزی

پنبه از منابع اصلي تامين الياف و روغن در ايران و جهان و كنجاله آن يكي از مواد غذايي با ارزش در بخش دامداري است. در سال زراعي 81-1380 پنبه با كل سطح زير كشت 151222 هكتار داراي رتبه هشتم در بين محصولات زراعي بوده ايت. امارها در دوره 80-1360 حاكي از ثبات نسبي در عملكرد وش پنبه مي باشد. افزايش عملكرد از طريق مصرف بيشتر نهاده ها يا افزايش بهره وري عوامل توليد ناشي از بهبود كارايي فني يا كاربرد تكنولوژي نوين متصور است. ثبات نسبي عملكرد در اين دوره نشان مي دهد كه در توليد پنبه اين شاخص ها حركت مثبتي نداشته اند. با بكارگيري شاخص مالم كوئيست و داده هاي مناطق عمده توليد پنبه، رشد بهره وري كل عوامل توليد در زراعت وش پنبه ايران در فاصله سالهاي 80-1362 محاسبه شده و با تجزيه آن شاخص به دو اثر تغيير در تكنولوژي و افزايش كارايي فني دو عامل عمده رشد بهره وري در توليدا پنبه تحليل شده است.
بر اساس نتايج بدست آمده، متوسط رشد سالانه بهره وري كل عوامل توليد در كل دوره مثبت ولي كم (0.8 درصد در سال) بوده است، اين رقم در استان هاي مختلف متفاوت بوده، به طوري كه استان فارس بالاترين رقم را به ميزان 6.2 درصد در سال داشته و در استانهاي كرمان، مازندران، گلستان رشد منفي بوده است. در مقايسه بين رشد كارايي و رشد تكنولوژي، در كل دوره و براي كل كشور متوسط رشد كارايي فني، بيشتر بوده است.