بانک مقالات کشاورزی

طب سنتي ايران با پيشينه چندساله، ظرفيتهاي بالايي در زمينه پيشگيري و درمان بيماري ها دارد كه در تعامل با طب نوين مي تواند بسياري از مشكلات بهداشتي و پزشكي را حل نمايد. از آنجايي كه طب سنتي ايران عمدتا بر پايه استفاده از گياهان دارويي است، بسط و توسعه آن در كشور نه تنها يكي از راه هاي گسترش صنعت گياهان دارويي است، بلكه بنا به توصيه سازمان بهداشت جهاني، مناسبترين راه براي دسترسي عموم به طب مطمئن و ارزان قيمت است. با اين حال هنوز متاسفانه كوچكترين تحولي در سيستم گياه درماني سنتي ايران كه به صورت غير بهداشتي و ابتدايي در عطاري ها عرضه مي شود، رخ نداده است، به طوري كه تنها 3 تا 4 درصد داروهاي شيميايي ايران، منشا گياهي دارند. اين در حالي است كه 54 درصد داروهاي شيميايي موجود در جهان از گياهان منشا گرفته اند. توجه به ديدگاه ها و پيشنهادهاي مصرف كنندگان از اين دسته از مواد دارويي، به عنوان اصلي ترين عامل در بازار گياهان دارويي، مي تواند راهنماي شايسته اي براي برنامه ريزان و سياستگذاران صنعت دارويي كشور باشد. به طوري كه با شناخت سليقه ها و رويكرد جوامع در مصرف گياهان دارويي عملا بتوان برنامه ريزي مناسبي را جهت برخوردار شدن از يك سيستم بهينه توليد و مصرف اين گروه از گياهان و فرآورده هاي آن ارايه داد تا شاهد بازيابي اصالت و فرهنگ مصرف گذشته آن باشيم. براين اساس، در تحقيق حاضر با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي، ميزان شناخت و ديدگاه افراد مختلف در سطح شهر اصفهان كه سابقه اي ديرينه در استفاده از گياهان دارويي دارند، نسبت به مصرف اين گياهان به اشكال سنتي و فرآوري شده آن (مدرن) جهت شناخت معايب و مزاياي آنها، مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج اين بررسي نشان مي دهد عليرغم وجود رضايت و علاقه مندي افراد در استفاده از طب گياهي، وجود برخي از مسايل نظير گراني، غير بهداشتي بودن، كيفيت پايين محصولات ارايه شده در طب سنتي و همچنين مواردي مانند بيمه نبودن دارو هاي گياهي، عدم شناخت اين داروها توسط برخي افراد به ويژه طبقه ضعيف در طب مدرن گياهي عملا استفاده از گياه - درماني را با ركود مواجه ساخته است.