بانک مقالات کشاورزی

با گسترش توليد و تجارت و تاثير آن بر روابط كشورها توجه به مزيت نسبي اهميت خاصي پيدا كرده است كه تبلور آن در ايجاد پيمان هاي منطقه اي و بين المللي نظير گات كاملا مشهود است. لذا در روابط بين المللي در آينده اي نزديك مزيت نسبي در توليد حرف اول را مي زند و لازم است تا الگوهاي كشت بر اساس مزيت نسبي تنظيم گردد. در اين مطالعه مزيت نسبي استان خراسان در توليد مهم ترين محصولات زراعي مورد بررسي قرار گرفت. براي اين منظور از دو شاخص هزينه منابع داخلي،DRS  و نسبت هزينه به منفعت اجتماعي SCD استفاده گرديد. همچنين درآمد خالص با قيمت هاي داخلي و نرخ حمايت موثر دولت از توليدات كشاورزي معيارهاي محاسباتي ديگري بودند كه از آنها بهره گرفته شد. نتايح اين مطالعه (به استثناي نخود ديم) داراي مزيت نسبي مي باشد. اما در سطح شهرستانها در توليد داراي مزيت نسبي نبودند. شاخص هاي SCB و DRC اگرچه رتبه بندي هاي يكساني را نشان ندارند اما در نرخهاي مختلف ارز هر يك از شاخص ها به تنهايي رتبه بندي يكساني را در ميانگين استتاني نشان دادند. نتايج مطالعه نشان داد كه حيساسيت مزيت نسبي اكثر محصولات نسبت به نرخ ارز، عملكرد در هكتار و قيمت جهاني محصول كم مي باشد. همچنين اكثر محصولات از حمايت منفي دولت برخوردار بودند. رتبه بندي و مقايسه مزيت نسبي و خالص در آمدهاي توليد نشان داد كه محصولات صيفي از هر دو نظر در صدر قرار دارند و محصولات استراتژيكي نظير گندم و جو از لحاظ مزيت نسبي در ميانه جدول و از لحاظ درآمد در انتهاي جدول جاي دارند. ضمن آنكه محصولاتي نظير پنبه و چغندر اگرچه داراي مزيت نسبي پاييني مي باشند و ليكن رتبه آنها با استفاده از شاخص درآمد خالص مطلوب مي باشد.