بانک مقالات کشاورزی

رشد و توسه آبكندها در منطقه ارمند، سبب كاهش حاصلخيزي خاك منطقه، توليد مقادير زيادي رسوب و در نتيجه ايجاد زيانهاي اقتصادي فراوان در پايين دست حوضه گرديده است. انجام تحقيقات كاربردي درجهت جلوگيري از ايجاد آبكندها و نحوه كنترل آنها، نيازمند اطلاعات پايه در باره انواع آبكندها، ويژگي هاي خاكشناسي، ريخت شناسي، كاربري اراضي و خسارات حاصل از آنها مي باشد.
تحقيق حاضر درحوضه آبخيز ارمند كه بخشي از حوزه آبخيز كارون مياني به حساب مي آيد، انجام گرفته است. اين حوضه با مساحت 8750 هكتار، در حد فاصل 50 درجه و 45 دقيقه تا 50 درجه و 54 دقيقه طول شرقي و 31 درجه و 2 دقيقه تا 331 درجه و 40 دقيقه عرض شمالي واقع گرديده است. در اين تحقيق پس از طبقه بندي آبكندها در منطقه، يك آبكند معرف و دو تكرار جهت اندازه گيري هاي مورفومتريك انتخاب شد. همچنين به منظور اندازه گيري شاخص هاي فيزيكي و شيميايي خاك، از سر و بدنه آبكند معرف، نمونه خاك تهيه و به آزمايشگاه ارسال گرديد. نتايج حاصله نشان ميدهد كه آبكندها عمدتا در خط القعر اراضي تپه ماهوري و در امتداد زهكش طبيعي منطقه تشكيل شده اند. طول آبكندهاي مورد بررسي از 450 متر تا 550 متر اندازه گيري شده است. عرض بالاي آبكندها در 50 درصد طول آن بطور متوسط 3.5 متر و عمق متوسط آنها در 50 درصد طول،2.4  متر اندازه گيري شده است. از لحاظ مرحله تكاملي اكثر آبكندها در وضعيت پيوسته قرار دارند. عمق پيشاني آبكندها مورد مطالعه بين 0.5 متر تا 3.4 متر متغير مي باشد. شكل پلان عمومي ابكندها عمدتا خطي و پلان سر آنها اكثرا نقطه اي مي باشد. آبكندهاي مورد تحقيق از نظر عمق در كلاس متوسط (1 تا 10 متر) قرار مي گيرند. نيمرخ عمودي پيشاني آنها بيشتر به صورت عمودي يا مايل و شكل مقطع عرضي آنها ذوزنقه اي شكل مي باشد. بافت خاك در لايه سطحي منطقه آبكندي سيلتي لومي است. ميزان شوري خاك كمتر از يك دسي زيمنس بر متر و ظرفيت تبادل كاتيوني نمونه ها 18 ميلي اكي والان در 100 گرم مي باشد. از لحاظ پايداري خاكدانه ها در كلاس I و III جاي دارند. آبكندها در روي اراضي با كاربري جنگل تنك، مرتع و زراعت ديم ايجاد شده اند.