بانک مقالات کشاورزی

خوربندي ريگ در فاصله حدود 120 كيلومتري شمال غربي بوشهر واقع شده است. اين خور از شمال به رودخانه شور متصل بوده و مشخصا از انواع خورهاي ساخته شده در پناه سدهاي رسوبي (Bar built Estuary) مي باشد. در حال حاضر خورريگ به عنوان يك پايانه تبادل رسوبات دريايي و خشكي است. مشكل رسوبگذاري در خورريگ مربوط به رسوبگذاري رسوبات ريزدانه در مرداب خور و نهشته شدن رسوبات ماسه اي در بخش درياي و مصب آن است. در اين تخقيق بر اساس خصوصيات تركيبي رسوبات، موفولوژي دانه ها، نوع و توزيع كاني هاي سنگين نقش مناطق برخاستگاه در تامين رسوبات ماسه اي و درشت دانه تر بخش هاي مختلف خور ريگ تعيين گردد. بدين منظور از 20 نمونه از رسوبات سخت نشده و 3 نمونه از واحدهاي سنگي غالب بالادست حوزه خور ريگ مقطع نازك ميكروسكوپي تهيه شده است. از نتايج بررسي كاني هاي فرعي به ويژه كاني هاي سنگين در جهت ارتباط هرچه بيشتر برخاستگاه هاي رسوب با رسوبات مقصد استفاده شده است. نتايج نشان داد كه متوسط 71 درصد تركيب رسوبات مناطق برخاستگاه و 80 درصد تركيب رسوبات بخش هاي دريايي و رودخانه اي و مصب خورريگ تركيبي آهكي دارند. بدين ترتيب نام تركيب رسوب در تمام نمونه هاي مورد مطالعه كالك ليتايت (CRF) است. سازند بختياري با 96 درصد فراواني خرده سنگي به ويژه آهكي يكي از منابع مهم تركيب رسوبات بخش هاي ياد شده خور ريگ به شمار ميرود. از طرفي رسوبات مناطق برخاستگاه ساحلي و بخش دريايي خورريگ بين 90 تا 10 درصد مورفولوژي اليتي دارند. مطالعه مقاطع نازك رسوبات نشان داد كه حداكثر تا 10 درصد از رسوبات بخش دريايي خور، 30 درصد از بخش ميان جزر و مدي مصب خور، و تا 20 درصد از دلتاي رود شور داراي برخاستگاه دريايي هستند و عمدتا تاثير آنها به مصب خور معطوف شده است.