بانک مقالات کشاورزی

ته نشيني مواد ناشي از فرسايش آبخيز شيراز در چاله مهارلو (10 كيلومتري جنوب شرقي شهر) سبب كاهش ژرفاي آب بويژه در ناحيه غربي مي گردد. پيامد اين مساله حركت آب به سوي اراضي مجاور و تاثير آن بر بالا آمدگي سطح سفره آب مي باشد. شناخت منشا و تعيين ميزان مواد ورودي به درياچه نقش مهمي در برنامه ريزي مديريت نگهداري درياچه و كاهش معضلات دارد. از آنجا كه عمق درياچه مهارلو محدود مي باشد، به اعتقاد گروهي از كارشناسان پيش بيني مي شود در آينده فضاي فعلي قادر به نگهداري هرز آبهاي حوزه نباشد. در زمينه منشا مواد ورودي به درياچه نيز اختلاف نظر وجود دارد. در اين نوشتار ميزان مواد ورودي به درياچه در چند دهه گذشته، با استفاده از رديابي، با كاربرد سزيم - 137، بررسي گرديد و يافته ها نشان مي دهد كه در 50 سال گذشته حدود 50 سانتي متر به ته نشست هاي درياچه افزوده شده است. از آنجا كه ژرفاي متوسط درياچه به 55 سانتي متر برآورد شده است بنابراين، با اين روند ظرف 55 سال آنده درياچه از مواده همران سيلاب پر مي شود. با توجه به شرايط تشديد فرسايش در اراضي حوزه و گسترش فعاليت هاي عمراني بدون رعايت اصول حفاظتي در عرصه آبراهه ها، پيش بيني مي شود با ورود مواد بيشتر به درياچه اين زمان خيلي كوتاهتر شود. اين مساله ضرورت ارايه طرحهاي جامع مهار فرسايش و رسوب را در حوزه اجتناب ناپذير مي سازد.