بانک مقالات کشاورزی

كمبود آمار و اطلاعات رسوب در زمينه ارزيابي كمي رسوب در حوزه هاي آبخيز كشور منجر به استفاده از روش هاي تجربي در بخش هاي اجرا و تحقيق گرديده است. هدف از اين پژوهش، كاربرد مدل MPSIAC با توجه به معيارهاي نهفته در اين مدل و نيز استفاده از GIS جهت كاهش خطا و افزايش دقت نسبي در تجزيه و تحليل هاي مدل مي باشد كه در قالب مقاله حاضر و در يك مطالعه موردي در حوزه آبخيز كنشت كرمانشاه مورد بررسي قرار گرفته است. براي نيل به هدف پژوهش، پس از توليد لايه هاي اطلاعاتي، مدل پسياك اصلاح شده، با تلفيق نقشه هاي زمين شناسي، شيب، خاكشناسي (اجزا واحد اراضي)، خطوط همباران، واحدهاي هيدرولوژيك و پوشش گياهي، 184 واحد همگن رسوب زا در منطقه مطالعاتي تفكيك گرديد. امتياز هر يك از اين واحدها بر اساس فرمول هاي مدل تعيين و به سيستم وارد گرديد. سپس ميزان رسوب در هر واحد رسوب زا و نقشه رسوبدهي حوزه به دست آمد. نقشه كيفي فرسايش خاك نيز تهيه شده و مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفت. همچنين ميزان محاسبه شده رسوب دهي حوزه با ميزان رسوب توليدي كه با كاربرد ناصحيح مدل در واحدهاي هيدرولوژيك به دست آمده بود مورد مقايسه قرار گرفت.
نتايج تحقيق نشان داد كه ميزان رسوب در هر واحد همگن رسوب زا از 1.92 تا 26.09 تن در هكتار در سال متغير بوده و رسوب ويژه توليدي كل حوزه 5.23 تن در هكتار در سال و ميزان رسوب توليدي كل برابر 74958.7 تن در سال برآورد گرديده است. از طرفي ميزان رسوب توليدي در واحدهاي هيدرولوژيك از 3.45 تا 4.61 تن در هكتار در سال و ميزان كل رسوب توليدي حوزه 66076.8 تن در سال تخمين زده شده است. مقايسه اين نتايج نشان دهنده اختلاف نتايج دو روش بوده و ضرورت كاربرد صحيح مدل را در واحدهاي همگن رسوب را نشان مي دهد.