بانک مقالات کشاورزی

به منظور امكان سنجي استفاده از روش رسوب شناسي در منشا يابي رسوبات و تعيين سهم مشاركت سازندهاي زمين شناسي در توليد رسوب كه ادعا شده است داراي توانمندي هاي لازم در اين زمينه است اقدام به ارزيابي كاربرد اين روش در زير آبخيز لنگر واقع در حوزه آبخيز سبزوار در وسعت 6500 هكتار شده است. علت توجه به استفاده از اين روش عدم كفايت كاربرد گسترده و دقت نه چندان مطلوب ساير روش ها و مدل هاي برآورد توليد رسوب نظير MPSIAC، EPM ژئومرفولوژي، هيدروفيزيكي، فورنيه، داگلاس و استليك است كه فاقد قابليت در منشا يابي رسوبات و سهم مشاركت واحدهاي سنگي مختلف در توليد رسوب در حوزه هاي آبخيز مي باشند. از اين رو، اقدام به تحقيق حاضر با هدف ارزيابي روش رسوب شناسي در سه مرحله شامل جمع آوري آمار و اطلاعات به ويژه اطلاعات مستخرج از نقشه هاي توپوگرافي، زمين شناسي و عكس هاي هوايي، مطالعات سنگ شنساي از طريق بررسي هاي ماكروسكوپي و ميكروسكوپي مقاطع نازك تهيه شده از انواع سنگ هاي منطقه و مطالعات رسوب شناسي از طريق نمونه برداري از بستر رودخانه اصلي و شاخه هاي فرعي آن درمنطقه تحقيق و تجزيه و تحليل آزمايشگاهي آنها انجام شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان دهنده اين است كه با استفاده از روش رسوب شناسي مي توان اقدام به طبقه بندي مقدار توليد رسوب بر اساس نوع سازندهاي زمين شناسي (واحدهاي سنگي) و تعيين سهم مشاركت هر يك از آنها در تلويد رسوب و تهيه نقشه پهنه بندي مناطق توليد رسوب در حوزه هاي آبخيز نمود. به نحوي كه از اين طريق مي توان راهكارهاي عملي مهار رسوبات را در طرح هاي آبخيزداري كه هدف آنها جلوگيري يا كاهش انباشت رسوبات در مخازن سدها ذخيره اي، رودخانه ها، كانالهاي آبرساني و اراضي زراعي است، ارايه نمود.