بانک مقالات کشاورزی

در دهه هاي اخير، به منظور شبيه سازي و كمي كردن فرآيندهاي جداشدن، انتقال و ترسي ذرات خاك مدلهاي مختلفي (تجربي، استدلالي و يا تئوري) ايجاد شده است. در همين زمينه Hairsine و (1991) Rose براي فرسايش ناشي از اثر بارندگي مدلي فرآيندي ارايه داده اند. مدل آنها براي شرايطي ايجاد شده كه نيروي برشي جريان سطحي ناچيز بوده و روان آب تنها نقش انتقال ذرات جدا شده توسط برخورد قطرات باران را برعهده دارد. در تحقيق حاضر برخي مفاهيم و كارآيي اين مدل در دامنه وسيعي از شدتهاي بارندگي براي سه نوع خاك با خصوصيات كاملا متفاوت بررسي شده اند. به اين منظور سه نوع خاك با خصوصيات متفاوت با استفاده از يك سيني پاشمان زهكش دار به ابعاد 10 ضربدر 30 ضربدر 35 سانتيمتر تحت اثر برندگي با شدتهاي مختلف قرار گرفت. شبيه سازان باران با استفاده از يك دستگاه شبيه ساز با نازل منفرد جارويي با ماينگين قطر قطرات 1.5 ميليمتر انجام شد. نتايج نشان داد كه مدل هيرساين و رز با معرفي ضرابي a و ad و j بخوبي مي تواند حساسيت خاكهاي مختلف را به فرسايش توصيف نمايد. هرچند كه اين مدل قادر نيست شكستن خاكدانه ها و افزايش نمايي غلظت رسوب را كه در مورد خاك كوهين در شدتهاي بالاي بارندگي رخ مي دهد، توصيف نمايد. همچنين نتايج نشان داد كه مدل مورد بررسي تمايل به بيش برآورد مقادير كوچك و كم برآورد مقادير بزرگ فرسايش خاك دارد.