بانک مقالات کشاورزی

جهت بررسي تعيين نقش تغييرات كاربري اراضي بر فرسايش خاك و رسوبدهي، آبخيز رابر در جنوب غربي استان كرمان انتخاب گرديد. ابتدا با استفاده از نقشه هاي توپوگرافي 1:50000، نقشه هاي زمين شناسي 1:100000، عكس هاي ماهواره اي 1:100000 و عكس هاي هوايي با مقياس 1:55000، نقشه هاي پايه هر يك از حوزه ها اعم از شبكه آبراهه ها، زمين شناسي، پوشش گياهي، قابليت اراضي و كاربري اراضي سال 1365 در مقياس 1:50000 تهيه شد. همچنين با استفاده از آمار كل اداره كشاورزي و مصاحبه با كارشناسان و افراد و افراد مطلع، نقشه هاي كاربردي سال هاي 1370 و 1375 با مقياس 1:50000 بازسازي گرديد. آمار طبقات كاربري به عنوان يك متغير مستقل و آمار رسوب حوزه ها براي سال هاي 66، 70 و 75 به عنوان متغير وابسته در رگرسيون چند متغيره وارد شدند. نتايج حاصل از اين تحقيق مبين اين مطالب است كه اولا بين متغيرهاي وابسته و مستقل رابطه خطي از نوع درجه اول برقرار است در مورد حوزه آبخيز رابر با كم شدن مساحت كاربري مراتع با پوشش نيمه متراكم ميزان رسوب زياد مي شود و به دليل منفي بودن ضريب X در آبخيز رابر، كم شدن مساحت كاربري مراتع با پوشش نيمه متراكم به همراه ازدياد مساحت مجتمع هاي درختي و باغها بوده است پس مي توان اين گونه بيان كرد كه افزايش مساحت مجتمع هاي درختي و باغها باعث افزايش رسوب درحوزه آبخيز رابر شده است. البته لازم به ذكر است كه در هر دو حوزه افزايش مساحت اراضي با كاربري مسكوني باعث افزايش ميزان رسوب و كاهش مساخت اراضي ياد شده باعث كاهش ميزان رسوب مي شود.