بانک مقالات کشاورزی

نقش پوشش گياهي به صورت جنگل و نباتات مرتعي و درختي در رابطه با محافظت از شيب در چند دهه اخير به طور اساسي مورد توجه قرار گرفته است. پاكسازي جنگلها و تبديل آنها به مراتع و مزارع در قرن اخير حتي در سالهايي كه ميزان بارندگي در آنها كمتر از سالهاي گذشته گزارش شده است باعث وقوع رانشهاي زيادي گرديده است. كشور ما نيز از اين وضع مستثني نبوده و بر اثر استفاده غير اصولي از منابع طبيعي و قطع درختان و كاهش سطح جنگلها در آن لغزشهاي زيادي بوجود آمده است. كه از آن جمله مي توان به رانشهاي درازلات (1370) و گوشكور (1372) در استان گيلان اشاره نمود. از اين رو بررسي اثرات درختان بخصوص در شرايط آب و هوايي كشور و موقعيت خاص جغرافيايي استان گيلان به صورت مكانيكي و هيدرولوژيكي بسيار حائز اهميت است. در اجراي اين طرح ابتدا در منطقه مورد مطالعه پروفيل هاي خاكشناسي حفر و با آزمايشات مكانيك خاك بر روي نمونه هاي خاك ضرايب مكانيكي خاكهاي مختلف (از قبيل زاويه اصطكاك داخلي و ضريب چسبندگي) تعيين و سپس با توجه به درصد پوشش، مساحت و قطر ريشه ها د رواحد سطح ضريب جديد ايستابي خاك محاسبه گرديد. در نتيجه مشخص شد كه اگر منطقه فاقد ريشه گياهان جنگلي بود با توجه به افزايش احتمالي رطوبت خاك، رانش در آنها حتمي بود. در صورتي كه علي رغم شيب زياد (33 درجه يا 65%) با فعاليت كشاورزي و غرس درختان گردو ضريب پايداري شيبها به 0.926 مي باشد. كه با اين وجود اين ضريب از لحاظ مكانيك قابل قبول نبوده و نياز به جنگلكاري در مناطق مخروبه و تبديل شده به اراضي كشاورزي مي باشد.