بانک مقالات کشاورزی

پهنه بندي زمين لغزش يكي از روشهايي است كه مي توان به كمك آن مناطق بحراني را به لحاظ پايدراي شيب مشخص كرده و از نقشه هاي پهنه بندي بدست آمده در برنامه ريزي هاي توسعه پايدار استفاده كرد. حوزه اسطرخي شيروان در شمال شرق ايران و در استان حراسان شمالي واقع شده و در واقع يكي از زير حوزه هاي حوزه بزرگ اترك محسوب مي شود. اين حوزه از پنج واحد زمين شناسي شامل: شيب و ماسه سنگ (سازند شوريجه)، آهك (آهك لار و آهك تيرگان)، آندزيت، و آبرفتهاي عهد حاضر تشكيل شده است. بدلي حساسيت بالاي سازند شوريجه به فرسايش و زمين لغزش، پهنه بندي زمين لغزش فقط بر روي اين سازند انجام شد. در اين مطالعه از روش شاخص آماري (SI) به منظور پهنه بندي زمين لغزش بهره گرفته شد. عوامل متعددي در اين پهنه بندي لحاظ گرديدكه عبارتند از: شيب دامنه، جهت دامنه، فاصله از رودخانه و فاصله از گسل، خاك، كاربري اراضي، گروه هاي هيدرولوژيك خاك، بارندگي، ارتفاع و جهنت لايه هاي زمين شناسي. در اين روش با توجه به وسعت پهنه هاي لغزشي در هر يك از كلاسهاي پارامترهاي مختلف مورد مطالعه، ارزش وزني براي هر يك از سلولها در نظر گرفته شد و نهايتا مجموع ارزشهاي وزني براي هر سول با همپوشاني لايه هاي مختلف مورد مطالعه بدست آمد. سپس نقطه طبقات خطر زمين لغزش به كمك تحليل هيستوگرامي و با استفاده از روش بهينه سازي Jenks تهيه گرديد. تجزيه و تحليل ها نشان داد كه در بين عوامل مورد بررسي عاملهاي خاك و كاربري اراضي نقش موثرتر و مهمترين را در ايجاد زمين لغزش ها بر روي سازند شوريجه در منطقه مورد مطالعه دارا مي باشد.