بانک مقالات کشاورزی

حوزه آبريز در شمال غرب نيشابور و در ارتفاعات جنوبي رشته كوه هاي بينالود واقع گرديده است. اين حوزه از دو سرشاحه اصلي (رودخانه بار و رودخانه طاغون) تغذيه مي گردد. رودخانه بار از نوع بريده بريده با بستر شني محسوب ميشود. از نظر زمين شناسي ساختماني، ناحيه مورد مطالعه از چين خوردگي ها و گسل هاي فراواني تشكيل گرديده است. جنس سنگ ها نيز از تنوع بالايي برخوردار است و سن آنها مزوزوئيك تا عهد حاضر است. به علت شرايط خاص زمين شناسي، آب و هوايي، تكتونيكي انواع مختلف فرسايش، اعم از مكانيكي، آبي، بادي و نيز حركنت هاي توده اي ناحيه مورد مطالعه مشاهده گرديده است. تخريب مكانيكي به صورت واريزه عمدتا در سازندهاي صخره ساز منطقه مثل سازند لارو دليچاي وجود دارند. فرسايش آبي كه قسمت اعظم فرسايش هاي منطقه را در بر مي گيرد بيشتر در سنگ هاي نرم مثل مارن، شيل و پادگانه هاي آبرفتي هستند و شامل فرسايش باراني، شياري، آبراهه اي و هزار دره است. اشكال فرسايش بادي نيز به طور متنوعي مانند تخت ديو، اشكال لانه زنبوري (تافوني) در منطقه نمود دارد كه بيشتر در قسمت هاي مركزي حوزه و مخصوصا در كنگلومرا و ماسه سنگ هاي ائوسن گسترش دارند. حركت هاي توده اي عمدتا در دامنه هايي پر شيب از رسوبات سست به دو صورت لغزش هاي قديمي و فعال و همچنين حركت توده هاي سنگي مشاهده مي شود. لغزش هاي عهد حاضر عمدتا در قسمت هاي مياني و جنوبي حوزه قرار دارند.