بانک مقالات کشاورزی

فرسايش آبي بر روي توليد كشاورزي و منابع طبيعي، ساخت و سازها و كيفيت آب در مقياس هاي مختلف اثر منفي بر جا مي گذارد. ارزيابي فرسايش آبي در مق ياس منطقه اي داراي اهميت بسيار بالايي است اما اين ارزيابي به علت نبود و يا عدم دسترسي به داده ها و كيفيت نامناسب آنها با محدوديت روبروست. سنجش از دور ماهواره اي و داده هاي حاصل از اين تكنولوژي مي تواند با فراهم آوردن داده هاي مكاني در ابعاد وسيع در چنين ارزيابي هايي نقش اساسي داشته باشد. در طول 30 سال گذشته مطالعات مختلف كارايي اين داده هاي سنجش از دور را به خوبي نشان دادند. هدف مقاله حاضر، مروري به روشهايي مي باشد كه براي ارزيابي فرسايش آبي با استفاده از سنجش از دور ماهواره اي بكار گرفته شده اند (برگرفته از مقاله مروري وريلينگ در سال 2006 و مطالعات ديگر در زمينه فرسايش خاك). ابتدا به مطالعاتي اشاره مي كند كه به شناسايي فرسايش آبي پرداخته و در ادامه فاكتورهاي كنترل كننده فرسايش آبي را مورد ارزشيابي قرار مي دهد. چهار نوع از فاكتورها در اينجا بحث مي شوند كه عبارتند از توپوگرافي، خصوصيات خاك، پوشش گياهي و فعاليت هاي مديريتي. سپس روش هاي ارزيابي دقت نقشه هاي فرسايش آبي كه با استفاده از داده هاي ماهواره اي تهيه شده اند مورد بحث قرار مي گيرند. طبق نتايج حاصل از مطالعات، مهمترين نگراني در نقشه بندي فرسايش آبي كمبود داده ها در تعيين صحت اين نقشه هاست. مورد ديگري كه بايد به آن توجه داشت همكاري نزديك بين جامعه سنجش از دور و دانشمندان متخصص در زمينه هاي فرسايش آبي است. همكاري نزديك اين دو گروه مي تواند در پايش و ارزيابي سريع، كم هزينه و بروز فرسايش آبي در مقياس منطقه اي كمك شاياني نمايد.