بانک مقالات قرآنی

نگاهي گذرا به قرآن کريم به نيکي روشن مي سازد که برخي از آياتش در نقد جامعه جاهلي همزمان با آن نازل شده است؛ نقدي که از کاستي ها و عيوب نقد انساني پاک است. در قرآن کريم انواع متعددي از نقد - چون نقد اجتماعي، ادبي، تاريخي و روان شناسانه - ديده مي شود و اين به ما امکان مي دهد كه قرآن را اولين کتاب مسلمانان بناميم. گرچه اسامي بسياري از انواع نقدهاي ياد شده، جديد و نو ظهوراند به راستي ريشه بيشتر آن ها در قرآن وجود دارد. جستار پيش رو نگاهي کوتاه است بر مهمترين ويژگي هاي نقد اجتماعي در قرآن و تفاوت هاي آن با نقد از نوع انساني و نيز بيان شيوه هاي مختلف قرآن در بررسي رفتار هاي جامعه جاهلي و اسلامي آن زمان. از اين رهگذر به بررسي موضوع کرم و بخشش نزد عرب جاهلي مي پردازد و به اين نتيجه مي رسد که ظاهرا صفت بخشندگي آن ها به آن اندازه که زبان زد گشته نيست و در نسبت دادن آن به اعراب پيش از اسلام تا حد زيادي غلو شده است. دلايل نگارندگان بر اين مدعا نوشته هاي برخي مورخان، نهج البلاغه، انديشه و رفتار گروه صعاليک و از همه مهم تر استناد به آيات قرآن کريم است. به اين معنا که بر خلاف شعر جاهلي که معمولا اعراب را بسيار بخشنده معرفي مي کند، تاکيد قرآن بر لزوم انفاق، به شيوه موازنه معکوس نوعي تناقض را براي خواننده معاصر آشکار مي کند.

 نسخه قابل چاپ