بانک مقالات قرآنی

فضل بن شاذان نيشابوري، بي ترديد، يکي از ارجمندترين فقيهان و متکلمان صاحب فکر و نوآوري است که در دهه هاي پاياني سده دوم هجري متولد و حداکثر دو ماه پيش از شهادت امام عسکري (ع)، به سال 260 هجري، با مرگ شهادت گونه فوت کرد. او از صحابيان چهار امام معصوم «رضا، جواد، هادي، عسکري (ع)» بوده که با استعداد و تلاش شگرف خويش، نفشي والا و سترگ در انتقال ميراث شيعي داشته و به منظور تبيين و مرزباني از آن مکتب، به تاليف 180 نگاشته توفيق يافته است. دايره المعارف تشيع - که از فرآورده هاي عرصه فرهنگ و معارف سال هاي اخير است - از رهگذر اين که ابن شاذان از دانشمندان آن ساحت و مکتب است، به زندگي او در حد کمتر از نصف صفحه پرداخته که سوگمندانه بايد گفت که همان حجم اندک - که خود نوعي گلايه را به همراه دارد - دستخوش آشفتگي و ناسره نويسي شده و رهاوردي که برآيند پژوهش و تحقيق باشد، به دست نداده است. درباره موضوع نژاد، اساتيد، شاگردان، نگاشته ها و زاويه اي از فراز و فرود حيات سياسي او ره به صواب پيموده نشده است و آميخته با کاستي هاست. در اين مقاله به خلاهاي آن متن پرداخته شده که اميد است به غني سازي آن متن در چاپ هاي بعد کمک نمايد.