بانک مقالات قرآنی

شرح کبير ابن ميثم بحراني از مهم ترين شروح ترتيبي نهج البلاغه است. مولفه هاي روش ابن ميثم در شرح نهج البلاغه را مي توان به دو دسته «مولفه هاي پيش از شرح متن» و «مولفه هاي در حين شرح متن» تقسيم بندي کرد. از جمله مهم ترين مولفه هاي پيش از شرح متن، مي توان به اين موارد اشاره کرد: بيان سبب ورود کلام، ذکر تاريخ صدور کلام، مشخص کردن مخاطب يا مخاطبان کلام يا نامه امام (ع)، جواب به شبهات، توجه به نسخه بدل هاي نهج البلاغه و ديگر منابع مربوط، آوردن مقدمه اي پيش از آغاز شرح در صورت نياز و بيان هدف کلي کلام و محور اصلي آن. همچنين از برجسته ترين مولفه هاي موجود در حين شرح اين موارد است: بخش بندي موضوعي متن، به کارگيري مباحث کلامي، فلسفي و منطقي، به کارگيري آموزه هاي عرفاني و صوفيانه، بهره گيري از شروح پيشين نهج البلاغه، استفاده از گفته هاي تاريخي، استفاده از اشعار عرب، بيان معاريض و اشارات موجود در کلام حضرت علي (ع) و شرح مفصل بخش هاي مربوط به توحيد و خداشناسي.