بانک مقالات قرآنی

اين مقاله در پي آن است که، از طريق نگاه ابن طاووس، نشان دهد دعاهايي که او ذکر کرده، چه اندازه قابل اعتماد و اطمينان است. از اين رو، از دو رويکرد در تبيين جايگاه دعاهاي ابن طاووس، با عنوان بررسي سند و متن حديث - که بر اساس معيارهاي پذيرفته شده در دانش نقد حديث انجام مي گيرد - و استفاده از قراين و مناظري ديگر، چون نگاه و نظر ابن طاووس بهره مي گيرد. روشن است که رويکرد دوم، امتياز نگاه دقيق، ريزبين، تفصيلي و همه جانبه رويکرد نخست را ندارد، با اين وجود مي تواند ميزان زيادي اعتمادبخش و اطمينان آفرين باشد. ابن طاووس دو گروه دعاها را ذکر کرده است؛ يک گروه - که اکثريت است - دعاهايي است که جنبه روايي دارد. اين گروه خود دو دسته را تشکيل مي دهد: دعاهايي است که با اسناد کامل نقل شده و وي بر درستي سند آنها تاکيد نموده است و دسته ديگر، دعاهايي است که سند ندارد يا سند آنها ضعيف است. استناد وي در اين روايات، روايات موسوم به تسامح در دلايل سنن است که از سند درست برخوردارند. گروه دوم دعاهايي است که انشاي ابن طاووس است. وي اين دعاها را، با استناد به روايت صحيح، انشا کرده و موارد آن را - که اندک نيز هست - مشخص نموده است. از اين رو، بر پايه جايگاه والاي رجالي، سندشناسي و وارستگي و شايستگي ابن طاووس، گواهي وي مي تواند اطمينان بخش باشد.

 نسخه قابل چاپ