بانک مقالات قرآنی

شان نزول نويسي از زمان هاي دور مرسوم بوده و در آن، اسباب نزول آيات قرآن از معصومان (ع) و صحابه نقل مي شده است که در فهم آيات تاثير زيادي داشتند. از جمله مطالبي که در کتاب هاي اسباب النزول و تفاسير در شان نزول سوره انسان نوشته اند، اين است که آيات ابتدايي اين سوره، پس از انفاق علي (ع)، فاطمه (ع) و فضه نازل شده است.
اهل سنت و شيعه در اصل مطلب تقريبا اتفاق نظر دارند و تنها برخي ادعا کرده اند که اين سوره مکي است تا آن را در مورد اهل بيت (ع) ندانند، حال آن که وجود اسير در مکه براي مسلمانان ممکن نبوده است.
اختلاف اساسي در جزئيات داستان انفاق است که برخي روايات، آن را پس از نذر اهل بيت و شفا يافتن حسنين (ع)، در سه شب متوالي مي دانند که اهل بيت تمام غذاي خود را به مسکين، يتيم و اسير بخشيدند و خود بدون غذا خوابيدند و تنها با آب افطار کردند و در پاداش آن، مائده آسماني فرود آمد. اين دسته از روايات، سند متصلي ندارند و در دلالت نيز ضعيف اند، ولي آنچه علي بن ابراهيم در تفسير بيان داشته، امري ممکن، داراي سندي موثق و صحيح بوده و به صورت مرسل نقل شده است. اين روايت اشاره به نذر اهل بيت (ع) و روزه و انفاق در يک شب و آن هم از حلواي مخصوصي مي کند و گوياي بيش از آن نيست. اعتقاد ما بر اين است که بيش از اين، محصول نقل قصه گويان و روات غالي بوده که خواسته اند با بال و پردادن به داستان، آن را عجيب جلوه دهند و به خيال خود بر فضيلت اهل بيت (ع) بيفزايند.