بانک مقالات قرآنی

در قرآن کريم از حضرت عيسي (ع) به عنوان پيامبر بزرگ الهي ياد شده و بارها بر تاييد او توسط روح القدس تاکيد شده و حتي قرآن، به صراحت، او را کلمه و روحي از جانب خداوند خوانده است. در روايات اسلامي نيز از آن حضرت با عنوان «روح اله» ياد مي ‌شود. با اين حال، عيساي قرآني بنده ‌اي متواضع است که خداوند به او نعمتي ويژه عطا کرده است. کتب روايي، ضمن يادکرد از آيين مسيحيت با نام «نصرانيت» و از مسيحيان با عنوان «نصارا»، به تبيين جزئيات بيشتري از شخصيت، اعمال و سخنان حضرت عيسي پرداخته ‌اند. مسيحيان، ضمن هم ‌انديشي با پاره ‌اي از محتويات قرآن و حديث درباره حضرت عيسي، با پاره ‌اي ديگر از اين گزارش ‌ها سخت مخالف هستند. در واقع، الهيات مسيحي چهره ‌اي کاملا استثنايي به حضرت عيسي (ع) داده تا جايي که حتي چهره الهيات را نيز دگرگون کرده و آن را از خدامحوري به مسيح محوري مبدل ساخته است.
مسيحيان نوعا آموزه‌ هاي قرآن و احاديث اسلامي را درباره حضرت عيسي(ع) ، گزارش ‌هاي افسانه ‌اي مي‌ دانند که بهره ‌اي از واقعيت ندارند. از اين رو، در اين مقاله کوشيده ‌ايم تا اين مساله را به بررسي بگذاريم.
نويسنده، ضمن عرضه پاسخي نقضي به اين ادعاها، ضمن گزارش اهم محتويات کتاب الکافي درباره‌ حضرت عيسي (ع) و نيز مقايسه آن با ديدگاه ‌هاي رايج مسيحيت، به اين نتيجه رسيده که گفتمان اسلام درباره حضرت عيسي (ع)، در مقايسه با گفتمان مسيحيت، بيشتر بر واقعيات تاريخي و نيز الهيات عقلاني متکي است. اين گفتمان، امروزه از سوي برخي انديشمندان مسيحي، مانند جان هيک نيز مورد استقبال قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ