بانک مقالات قرآنی

يکي از شبهه هاي مطرح شده در موضوع عصمت پيامبران اين است که آيا پيامبران از ناخودآگاهي (سهو) و فراموشي به هنگام عمل به احکام شرعي و در امور عادي و زندگي شخصي به دور و در امان اند يا همانند ساير مردم به سهو و نسيان در اين موارد گرفتار مي شوند؟ بيشتر متکلمان و دانشمندان شيعه به عصمت پيامبران از سهو و نسيان باور دارند و دلايلي را براي اثبات آن، در جاي خود آورده اند، ولي بعضي از دانشمندان شيعه و در صدر آنها، مرحوم شيخ صدوق و استادش ابن وليد، به روا بودن سهو و فراموشي پيامبران به هنگام عمل به احکام شرعي باورمنداند. اصلي ترين دليل اين دسته از عالمان شيعه، رواياتي است که در منابع شيعه و اهل سنت درباره سهو و اشتباه پيامبر (ص) در نماز وارد شده است. در اين مقاله به بررسي و تحليل روايات وارد شده پرداخته شده و ثابت گرديده که با اين روايات نمي توان سهو و حتي اسهاي پيامبر را ثابت کرد.