بانک مقالات قرآنی

نگاشته هاي شيخ صدوق (م 381 ق)، بويژه من لايحضره الفقيه، علل الشرايع و عيون الاخبار الرضا (ع) به فزوني حاوي نقل فضل بن شاذان نيشابوري (م 260 ق) از امام رضا (ع) (م 203 ق) است. از سده هاي گذشته تاکنون، پژوهشيان علوم اسلامي، بويژه فقيهان با دل مشغولي وافر و اقبال گسترده، به آن اخبار استدلال جسته و در بسياري از ابواب فقهي، دستمايه اجتهاد خويش قرار داده اند. در سيصد و پنجاه حديث وسائل الشيعه، از منابع بنيادين استنباط و اجتهاد، نقل ابن شاذان از آن حضرت به قلم آمده است. حديث پژوه معاصر محمدباقر بهبودي با استناد به رجال کشي و طوسي فضل را متولد پس از شهادت آن حضرت معرفي کرده و از اين رهگذر آن روايات را فاقد اعتبار، قلمداد نموده است. نويسنده اين مقاله با کند و کاو در آن دو کتاب رجالي و لحاظ کردن پاره اي قراين تاريخي و بررسي برخي از اساتيد و شاگردان فضل به رهيافتي متقابل رسيده و وي را متولد حدود سال يکصد و هشتاد هجري و پيش تر از آن مي داند که در نتيجه مي تواند از آن حضرت به روايت بپردازد.