بانک مقالات قرآنی

تقطيع، به معناي جدا کردن بخشي از يک حديث طولاني، متناسب با موضوعي خاص است. اين امر هر چند بعد از تدوين جوامع روايي متداول شده و بيشتر خودنمايي مي کند، پيش از تدوين جوامع حديثي نيز وجود داشته و آثار و پيامدهاي آن نيز از ديرباز مورد توجه و دغدغه متفكران اسلامي، بويژه حديث پژوهان بوده است؛ لکن پاسخ اين پرسش که در برخورد با يک حديث آيا احتمال تقطيع نادرست، آن را ناکارآمد نموده و از اعتبار انداخته است يا خير، در ميان حديث پژوهان بحثي به ميان نيامده است. اين نوشتار، با روش توصيفي تحليلي نتيجه مي گيرد که احتمال تقطيع نادرست در جوامع حديثي معتبر، مانع تمسک ظهور بدوي آنها نيست و در اينجا اصل عدم با پشتوانه سيره عقلا بر الغاي هر گونه احتمال خلاف ظاهر، حاکم است. مقاله حاضر به منظور بررسي پديده تقطيع، انواع و پيامدهاي آن سامان يافته است.

 نسخه قابل چاپ