بانک مقالات قرآنی

علماي علم کلام معمولا بحث پيرامون معرفت خدا را به عنوان «اثبات صانع» آغاز مي کنند و با طرح مقدماتي، وجوب معرفت باري را مطرح مي نمايند. اهل کلام شناخت و معرفت خدا را امري بديهي و بي نيازي از اثبات نمي دانند و معتقدند اين موضوع نيز همانند ديگر موضوعات مجهول و مشکوکي است که شناخت آن ها از طريق علم حصولي و تصور آن ها صورت مي گيرد، ولي از آنجا که تصور خدا امري محال است، مي گويند: معرفت خدا يعني قطع به وجود خدا با تصور وجه او، نه تصور خودش. و اين معرفت را معرفت «معرفت بالوجه» مي نامند. اين در حالي است که قرآن کريم و روايات معصومين عليهم السلام معرفت خدا را امري بديهي و فطري مي داند که نياز به تذکر و يادآوري انبيا و اولياي الهي دارد.
در اين مقاله تلاش بر اين است که فطري بودن معرفت خدا را با استفاده از آيات و روايات به اثبات رسد و انبيا و اولياي الهي را به عنوان مذکران اين نعمت فراموش شده معرفي گردند.

 نسخه قابل چاپ