بانک مقالات قرآنی

ابوالفتوح رازي يكي از برجسته ترين واعظان منطقه ري در قرن ششم هجري است. اين سمت موجب گرديده است، تفسير او سبك واعظانه داشته باشد. از اقتضائات چنين سبكي توجه ويژه به روايات تفسيري است. وي به بالغ بر دوهزار و هفده حديث استناد كرده است. ابوالفتوح رازي از تفاسير پيش از خود چون جامعه البيان و تبيان اثر پذيرفته و بر تفاسير پس از خود به ويژه تفاسير فارسي چون جلاء الاذهان و منهج الصادقين تاثير داشته است. تفسير وي يك تفسير جامع است. در سبك تفسيري او روايات كاربردهاي متنوعي پيدا كرده است؛ نظير: تبيين معناي واژگان قرآني، تعيين مصداق براي مفاهيم عام قرآني، حل مشكل و رفع ابهام بدوي از آيات، تخصيص مفاهيم عام آيات، تاكيد بر معناي ظاهري آيات، تبيين و تفصيل احكام الهي در آيات الاحكام، بيان احكامي كه در قرآن كريم تشريع نشده است،‌ تعيين مكي و مدني، تعيين آيات ناسخ و منسوخ، بيان پاداش معنوي خواندن سوره ها، تناسب روايت با مفاد آيه، تاويل آيات متشابه، شان نزول آيات و سور.
وي با توجه به معاصرت صحابه با نزول وحي به آراي اجتهادي صحابه و تابعين در تفسير توجه ويژه اي داشته است. او چون قدماي اماميه خبر واحد را فاقد حجيت مي داند و از نقل روايات اسراييلي در قصص قرآن به شدت انتقاد مي كند.

 نسخه قابل چاپ