بانک مقالات قرآنی

در بررسي آيات مربوط به صفات الهي، به آياتي بر مي خوريم که از نظر معناي ظاهري، خداوند منسوب به صفات و اعضاي مخلوقات شده است که مشهور به آيات تشبيهي هستند. متکلمين اسلامي در تبيين و تفسير اين قبيل آيات، راه هاي مختلفي را پيموده اند. اشاعره به عنوان يکي از مکاتب بزرگ فکري و کلامي در ميان اهل سنت، براي رهايي از اتهام تشبيه و تجسيم خدا و از طرفي پرهيز از تاويل آيات، با حفظ معاني ظاهري آنها، قاعده اي را با عنوان «قاعده بلاکيف» مطرح نموده اند. در اين مقاله به تبيين اين قاعده و نقد آن پرداخته مي شود.