بانک مقالات قرآنی

حديث «قرب نوافل» که در شمار احاديث قدسي قرار دارد، حديثي است که در منابع کهن و معتبر شيعه و سني، با اسناد متعدد، نقل شده است. بررسي هاي رجالي حاکي از صحت برخي از طرق آن است و چنانکه دانشمندان فريقين تصريح کرده اند، کثرت نقل آن گوياي اصالت آن است. افزون بر اين، حديث مزبور، از جمله مهمترين مستندات صوفيه است و عرفا بارها آن را به عنوان شاهدي بر مباحث کتب خويش مطرح کرده اند؛ پاره اي از عرفا مانند ابن عربي، صدرالدين قونوي و سيدحيدر آملي آن را به عنوان مستندي براي مباحث عرفاني، مانند وحدت وجود و توحيد افعالي مورد توجه قرار داده اند؛ برخي از آنها هم تفسيري به مانند محدثان از حديث مزبور داشته اند؛ اما محدثان، حديث مزبور را در پرتو قرآن و روايات، به امداد الهي براي مومنان و يا نيل بنده به مرتبه اي که تنها خواهان رضاي حق تعالي باشد، توضيح داده اند. در اين جستار تلاش شده است که ضمن معرفي مآخذ حديث و نقد و بررسي سندي آن، مدلول حديث، با توجه به سياق آن و نيز مدلول آيات و روايات ديگر، رازگشايي و ضمن مقايسه برداشت عرفا و محدثان از روايت موردنظر، رويکرد هر يک از آنها در قبال حديث ارزيابي شود.

 نسخه قابل چاپ