بانک مقالات قرآنی

باور به ظهور امام مهدي (ع) هر چند يک اعتقاد اسلامي است، ولي در مذهب تشيع از جايگاه خاصي برخوردار است و مي توان گفت دليل اصلي آن هم اين است كه ولادت و حيات آن حضرت را قبول دارند. برخي از نويسندگان اهل سنت، بدون توجه به مباني و دلايلي كه شيعه براي خود دارد، سخت اين باور را مورد هجوم قرار داده اند؛ از جمله اين افراد احمد ابن تيميه مي باشد. وي در كتاب «منهاج السنه النبويه» ايراداتي بر اعتقاد شيعه گرفته است؛ از جمله اينكه امام عسكري (ع) هيچ فرزندي نداشته است و ديگر اينكه بر فرض كه پسري داشته وي هنگام درگذشت پدر، به سن رشد نرسيده تا بتواند امامت جامعه را بر عهده گيرد و سوم اينكه اگر حتي در آن سن به امامت هم رسيده باشد، چگونه ممكن است از عمري اين اندازه طولاني برخوردار باشد؟ اين مقاله ضمن طرح دقيق اشكالات ابن تيميه درصدد پاسخگويي به اين اشكالات برآمده است؛ با اين توضيح كه در اين پاسخ ها، از منابع اهل سنت استفاده شده است.

 نسخه قابل چاپ