بانک مقالات قرآنی

اديبان و صاحب نظران را اعتقاد بر اين است که ابوالعتاهيه (213 يا 20930) خداوندگار و قافله سالار شعر زهد عربي است و اشعار زاهدانه او بر پيشاني شعر زهد عربي قرار دارد. ابداع و نوآوري او در اشعار زاهدانه، موجب تفاسير مختلفي از سوي محققان شده است، چندان که گروهي، او را متاثر از حسن بصري، برخي او را وام دار انديشه هاي مانوي و بودايي دانسته و عده اي از صاحب نظران نيز ريشه زهديات او را در فرهنگ ايراني جستجو کرده اند. در اين تحقيق، با مقايسه تطبيقي بين کلام علي (ع) و اشعار ابو العتاهيه، نشان مي دهيم که او بر خوان ادب علي (ع) نشسته و در سايه سار آن باليده و تنفس کرده، به گونه اي که حکمت هاي روح افزاي علي (ع)، دست کم در قالب (حل يا تحليل) در 7 بيت از اشعار او بدون تغيير واژه، از کسوت نثر به لباس نظم درآمده است، به علاوه، واژگان کلام علي (ع) را در لايه هاي کلام خود گنجانده و در طرز سخن، نکته ها آموخته، تشبيهات و مضامين بسياري را از نهج البلاغه، در نسج اشعار خود جاري ساخته است. از نتايج اين تحقيق، تبيين يکي از جنبه هاي عمق و اعتلاي کلام علي (ع)، يعني سيطره بي مانند و تاثير گسترده بر ادب عربي است. ديگر اينکه کلام علي (ع)، قبل از گردآوري نهج البلاغه، در بين اديبان و سخن سنجان بزرگي چون ابو العتاهيه، معروف و شناخته شده بوده است.

 نسخه قابل چاپ