مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

اتخاذ تصميم صحيح مديريتي براي برنامه ريزي حفاظتي در جنگل، مستلزم كسب اطلاعات صحيح از توده هاي جنگلي است. استفاده از يك روش اريب مي تواند منجر به اتخاذ تصميمات اريب گردد. اريبي نمونه برداري وابسته به طرح نمونه برداري و برآورد كننده است. در تحقيق حاضر، اريبي روش نمونه برداري نزديك ترين همسايه با برآورد كنندهByth and Riple (1980)  و دو برآورد كننده Cotam and Curtis (1956) و Cotam and Curtis (1956) مورد بررسي قرار گرفت. موقعيت كل درختان و درختچه هاي يك قطعه جنگل به مساحت 53 هكتار واقع در شهرستان اردل ثبت گرديد و روش نمونه برداري نزديك ترين همسايه در 20 تكرار با تعداد نمونه 30 تا 40 نمونه در هر تكرار اجرا گرديد. با داشتن مقدار واقعي تعداد درختان در هكتار و تعداد برآوردي، اريبي در هر تكرار به دست آمد. اختلاف مقدار اريبي با مقدار صفر (براي آزمون اريبي) با آزمون t تك نمونه اي بررسي گرديد. نتايج نشان داد كه روش نزديك ترين همسايه با هر سه برآورد كننده با 99 درصد اطمينان اريب است. لذا اين روش براي برآورد پارامترهاي توده هاي جنگلي نامناسب است. اما ممكن است براي ساير اهداف مانند تعيين الگوي پراكنش مكاني مناسب باشد.