مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

برداشت بيش از توان توليد جنگل هاي زاگرس نه تنها موجب کاهش سطح آنها شده، بلکه کاهش کيفي آنها را نيز در پي داشته، به طوري که بيش از 90 درصد درختان جنگلي اين ناحيه به فرم رويشي شاخه زاد تبديل شده اند. با اين حال هنوز توده هايي را مي توان يافت که به دلايل مختلفي همچون دور از دسترس بودن و مقدس بودن، کمتر مورد تخريب واقع شده اند که از اين مناطق به عنوان مناطق شاهد يا الگو در مديريت و برنامه ريزي ساير مناطق مي توان استفاده کرد. در اين تحقيق، يکي از مهم ترين ويژگي هاي اکولوژيک توده هاي جنگلي يعني الگوي مکاني درختان برودار (Q. brantii) مطالعه شده است. براي اين منظور سه قطعه نمونه يک هکتاري مربعي شکل در سه توده از مناطق کمتر دخالت شده (قبرستان) جنگل هاي اطراف شهرستان مريوان به نام هاي کال سفلي، بر قلعه و پيرصفا انتخاب و موقعيت مکاني کليه درختان به روش فاصله - آزيموت برداشت شد. پس از آناليز داده ها، الگوي پراکنش درختان با استفاده از شاخص نزديکترين همسايه در توده کال سفلي تصادفي و در دو توده ديگر کپه اي به دست آمد.