مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

به منظور اجراي اين تحقيق، ابتدا با مطالعه اطلاعات موجود در مراکز تحقيقات و ادارات منابع طبيعي استان رويشگاههاي عمده گونه بلوط ايراني در سطح استان کرمانشاه شناسايي و بر روي نقشه مشخص گرديد. پس از شناسايي عرصه ها و رويشگاه هاي گونه مورد نظر جنگل گردشي آغاز گرديد و با توجه به اينکه سه دامنه مختلف ارتفاعي (کمتر از 1500، بين 1500 تا 2000 و بيشتر از 2000 متراز سطح دريا)، جهات مختلف جغرافيايي (شمالي، جنوبي، غربي و شرقي)، فرمهاي مختلف زمين (يال، دره، دامنه و مسطح) و حداقل سه تکرار براي هريک ازموارد فوق و همچنين تراکم گونه مورد مطالعه (حضور حداقل سه درخت موردنظر در يک پلات) معيار انتخاب مناطق جهت مطالعه مدنظر قرار داشت، براي گونه بلوط ايراني محل هايي که معرف موارد فوق بودند انتخاب شدند. بنابراين مناطق پاوه و باينگان در شمال غربي استان، سرفيروزآباد درجنوب تا جنوب شرقي استان و قلاجه در جنوب غربي استان کرمانشاه انتخاب گرديد. در هر قطعه نمونه اندازه گيري هاي کمي وکيفي زير انجام گرديد. ثبت حضور کليه گونه هاي درختي به همراه گونه موردنظر، قطر برابرسينه گونه موردنظر يا قطر يقه قطورترين جست (براي پايه هاي شاخه زاد)، ارتفاع کل گونه موردنظر، طول تنه گونه مورد نظر، اندازه گيري دو قطر عمود برهم تاج گونه موردنظر. ضمنا يک پلات دايره اي يک آري در مرکز هر قطعه نمونه درنظر گرفته شد و تجديد حيات گونه موردنظر شمارش گرديد. جهت مطالعات خاک شناسي نيز در هر پلات يک پروفيل خاک تهيه و ضمن تشريح پروفيل، افق هاي خاک تعيين گرديد و از هر افق نمونه خاک جهت تعيين مشخصات فيزيکي و شيميايي (بافت خاک، C، pH، EC، Caco3 و ماده آلي) به آزمايشگاه ارسال گرديد. نتايج نشان مي دهد که براي گونه بلوط ايراني فرم يال با جهت غربي شرايط رويشي مناسبتري را فراهم مي آورد. همچنين نتايج حاصل از تجزيه به مولفه هاي اصلي (PCA) مربوط به خاک اين رويشگاه ها نشان داد كه در رويشگاه بلوط ايراني عناصر فيزيکي در لايه سطحي و عناصر شيميايي در لايه تحتاني خاک رويشگاه بلوط ايراني در بهبود پارامترهاي رويشي بلوط موثرند.