مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

جنگلهاي بلوط ايراني (Quercus brantii var. persica) موجود دراستان لرستان در نتيجه دخالتهاي انساني و طي ساليان متمادي، عموما از فرم دانه زاد به شاخه زاد تبديل شده و توده هاي دانه زاد در اين جنگلها بندرت مشاهده مي شوند. نظر به اينكه با گذشت زمان از خصوصيات كمي و كيفي جنگلهاي شاخه زادكاسته شده است. شيوه برخورد با اينگونه جنگلها كه غالبا در مناطق نسبتا كم شيب و قابل تبديل به اراضي كشاورزي قرار دارند ما را بر آن داشت كه با اعمال شدت هاي مختلف تنك كردن و بررسي تاثير هركدام از آنها به لحاظ خصوصيات كمي از قبيل ارتفاع تاج، قطر تاج، ارتفاع جست و قطر جست مورد ارزيابي قرار دهيم. در اين تحقيق با انتخاب يك قطعه جنگل شاخه زاد و جدا كردن چهار قطعه 0.5 تا 1 هكتاري در درون آن با مشابهت و همساني لازم، در قالب طرح آماري بلوك هاي كامل تصادفي در چهار تيمار تنك كردن افزايشي (سبك)، كاهشي (متوسط)، سنتي (سنگين) به ترتيب 10، 20، و30  درصد از سطح مقطع و شاهد (بدون تنك كردن) با انتخاب 100 پايه جست گروه براي هر تيمار و جمعا به تعداد 400 جست گروه و 3 تكرار بمدت چهار سال در جنگلهاي شاخه زاد بلوط در منطقه چگني در استان لرستان انجام شد. به منظور تجزيه و تحليل آماري مشخصه هاي فوق از نرم افزار (spss) و به منظور مقايسه ميانگين تيمار ها از آزمون چند دامنه دانكن استفاده شد. نتايج بدست آمده نشان مي دهد تيمارهاي سنتي (سنگين) و كاهشي (متوسط) از لحاظ مشخصات كمي به ترتيب با متوسط رويش ارتفاع تاج (164.6 و 72.8 سانتيمتر) متوسط رويش ارتفاع جست (47.6 و 52.1 سانتيمتر) و متوسط رويش قطر جست (1.4 و 1.3 سانتيمتر) نسبت به ساير تيمارها برتري داشته است.