مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

يكي از گونه هاي مهم درختي جنگلها زاگرس بنه (Pistacia atlantica) مي باشد كه بعنوان يك درخت مقاوم و نور پسند معرفي شده است. متاسفانه زادآوري اين گونه ارزشمند با خطر جدي مواجه شده است و حتي در بسياري از مناطق به صفر رسيده است. پيامد عدم زادآوري موجب تنك شدن اين جنگلها از نظر كمي و كيفي شده و سير نابودي آنها فراهم شده است. احيا يكي از راه هاي نجات اين جنگلها است در صورتيكه حركت هاي علمي با توجه به توان اكولوژيكي و شرايط ميحطي و اكوسيستمي منطقه صورت پذيرد. بيشتر اوقات مشاهده مي شود بعد از جنگلكاري و سبز شدن نهالهاي كاشته شده در ماه هاي گرم و آفتابي سال تعداد زيادي يا حتي همه نهالها خشك شده و از بين مي روند به همين دليل اين طرح جهت پاسخگويي به اين مشکل انجام شد. پژوهش مذكور در قالب طرح كاملا تصادفي انجام گرفت. تيمارهاي مورد آزمون سايه كامل و نور كامل بود. براي ايجاد سايه از پوشش تخته اي يك متر مربعي استفاده شد كه هر 15 روز يكبار تا موقع خزان نهالها اقدام به آماربرداري گرديد. و اطلاعات و آمارهاي برداشت شده با نرم افزار spss آناليز شد و مشخص گرديد گرچه در سال اول در ارديبهشت ماه از نظر زنده ماني تفاوت معني داري وجود ندارد، اما در ماه هاي بعدي سال بين تيمارها در سطوح 1 و 5 درصد تفاوت معني دارديده شد، همچنين مشخص شد نونهالهاي رويش يافته در تيمار سايه حدود 20 برابر تيمار نور كامل زنده ماني دارند. اين نتيجه ما را بر آن مي دارد كه در هنگام احيا براي بالا بردن راندمان كار وزنده ماني بيشتر نهالها بنه تمهيدات لازم را براي ايجاد سايه مناسب در نظر بگيريم.