مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

منطقه زاگرس يكي از منابع مهم جنگلي كشور را در خود جاي داده است. حفظ، احيا و توسعه اين منابع از اولويت هاي ضروري به منظور حفاظت از منابع آب و خاك اين منطقه استراتژيک به شمار مي آيد. جنگلكاري در ايستگاه ها و متعاقب آن طرح هاي صيانت از جنگل ها و پروژه هاي مديريت منابع جنگلي از برنامه هاي سازمان جنگل ها، مراتع و آبخيزداري در سه دهه گذشته بوده و استفاده از نهال و بذر گونه هاي بومي و غير بومي يكي از روش هاي مرسوم در اين سال ها به شمار مي آيد. در استان چهارمحال وبختياري در دو ايستگاه ميشان و تنگ كلوره، قسمتي از عرصه جنگلي تخريب يافته اين حاشيه روستاها به كشت مستقيم بذر با گونه هاي بومي بادام وامچک و بلوط اختصاص يافت، براي ارزيابي ميزان موفقيت و مقايسه استقرار اين دو گونه، در هر ايستگاه تعداد 10 لاين جنگلکاري انتخاب و در هر لاين تعداد 10 اصله نهال اندازه گيري شد، اندازه گيري شامل قطريقه، قطرتاج و ارتفاع قطورترين شاخه بود. نتايج نشان داد که بين ميانگين هر سه پارامتر اندازه گيري شده اين دو گونه اختلاف معني دار در سطح 99 درصد وجود دارد. روابط رگرسيوني بين قطر يقه با ارتفاع و همچنين قطر يقه با قطر تاج در اين دو گونه نشان داد که ضريب تعيين معادلات گونه بادام داراي ارزش عددي بالاتر به نسبت بلوط مي باشند.