مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

مديريت پايدار جنگل براي بسياري ازمتخصصين و كارشناسان جنگلداري در کشور ايران و حتي در اكثر كشورهاي آسيا، مفهومي جديد است. معيارها و شاخصهاي آن در بسياري از موارد به خوبي براي کارکنان بخش جنگل تعريف نشده اند. در اين تحقيق، معيارها و شاخصهاي مديريت پايدار جنگل برگرفته از فرآيند قاهره که شامل 7 معيار و 57 شاخص ميباشد، مورد ارزيابي قرار گرفته اند. منطقه مورد مطالعه، حوزه آبخيز جنگلي «کاکارضا» در مرکز استان لرستان درنظر گرفته شده است که نمونه اي از جنگلهاي سرد و نيمه خشک زاگرس مرکزي مي باشد. جمع آوري اطلاعات مورد نياز از طريق مطالعه طرح هاي انجام شده گذشته مانند طرحهاي صيانت و جامع کاکارضا، پيمايش ميداني و تدوين و بکارگيري پرسشنامه صورت گرفت. براي تجزيه و تحليل شاخصها از روش فشارسنج پايداري «اندازه گيري موفقيت شاخصها» ابداع شده توسط «ديپ نارايان پاندي» استفاده شد. براي تعيين ارجحيت کاربردي بودنِ شاخص ها، روش تحليل سلسله مراتبي بکارگرفته شد. نتايج نشان داده است که معيارهاي 7 و 6 که در زمينه مسائل اجتماعي- اقتصادي طراحي شده اند، بيشترين کاربرد و معيارهاي 3 و 5 که در خصوص شادابي جنگل و سهم آن در چرخه کربن مي باشند، کمترين کاربرد را در مديريت جنگلهاي منطقه دارند.