مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

گردوي ايراني يکي از گونه هاي ارزشمندي است که در رويشگاه هاي وسيعي از ايران بطور طبيعي روئيده مي شود. از ارقام مناسب اين گونه مي توان با هدف توليد چوب به منظور احيا رويشگاه هاي جنگلي تخريب يافته استفاده نمود. در اين مطالعه که در استان چهارمحال و بختياري انجام پذيرفت، 52 اکوتيپ گردو از سه منطقه خوانسار، كرج، كرمان در قالب طرح بلو ك هاي كامل تصادفي در سه تكرار مورد مقايسه قرار گرفتند. به منظور انجام مطالعات سازگاري دو صفت ارتفاع تنه و مقاومت به سرمازدگي ارقام طي 4 سال مورد بررسي قرار گرفت. از نظر صفت ارتفاع تنه بيشترين ميانگين مربوط به منطقه خوانسار به ميزان 62.06 سانتيمتر مي باشد. همچنين اکوتيپ  G5با 87.96 سانتيمتر داراي بيشترين ميانگين ارتفاع تنه بود. از نظر مقاومت به سرمازدگي 63 درصد نهال ها مقاوم به سرما و 37 درصد حساس به سرما مي باشند. همچنين گروه هاي نتاج مقاوم به سرما معرفي گرديدند.