مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

گونه وي ول Quercus libani در زاگرس شمالي و در جنگل هاي اطراف پيرانشهر و سردشت (آذربايجان غربي) و بانه و مريوان (استان کردستان) پراکنش دارد. در زاگرس شمالي به دليل برداشت هاي سنتي و عرفي از جنگل (بيشتر به صورت گلازني و قطع درختان) ساختار توده هاي جنگلي تغيير کرده و در اغلب نقاط شکل شاخه زاد به خود گرفته است. به منظور بررسي اثر گلازني بر رويش قطري يک شان گلا به مساحت 2.5 هکتار و يک توده کمتر دست خورده (واقع در قبرستان) به مساحت 0.65 هکتار، با شرايط فيزيوگرافي مشابه در روستاي بلکه شهرستان بانه انتخاب شد. براي محاسبه رويش قطري درختان وي ول در شان گلا 26 اصله و در توده کمتر دست خورده 19 اصله درخت وي ول با مبدأ رويشي شاخه زاد به صورت تصادفي به عنوان درخت نمونه انتخاب و از هر درخت نمونه يك جفت نمونه رويشي با استفاده از مته سال سنج از ارتفاع 50 سانتي متري استخراج شد. در نمونه هاي برداشت شده رويش جاري سالانه اندازه گيري و متوسط رويش جاري سالانه در طبقات قطري در توده هاي مورد بررسي تعيين شد. نرمال بودن توزيع داده ها با استفاده از آزمون کولموگرف - سميرنف و مقايسه رويش قطري گونه وي ول در توده کمتر دست خورده و شان گلا با استفاده از آزمون Independent - Samples T test انجام شد. نتايج نشان داد متوسط رويش قطري در شان گلا 3.41 ميلي متر و در توده کمتر دست خورده 2.2 ميلي متر بود و بين متوسط رويش قطري درختان در توده کمتر دست خورده و شان گلا در سطح 1 درصد تفاوت معني داري وجود داشت.