مقالات فرجام شناسی

آثار منظوم و منثورِ ادبيات فارسي دربر دارنده انديشه‌ ها و معارف گوناگون علمي و ديني است. از زمان رواج و پذيرش دين مبين اسلام در ايران تا برسد به قرن چهارم و پنجم هجري قمري که شعر فارسي نضج و رونق بيش از پيش گرفت، به خوبي مي ‌توان گره خوردگي شعر را با دين و شعائر آن ديد. شاعران فارسي زبان ايران پس از آشنايي و تسلط بر زبان و پيام هاي قرآن، آغوش به سوي انديشه هاي مندرج در اين کتاب آسماني گشودند و با طبع نازک خويش با زبان شعر به بيان هنرمندانه اين گونه انديشه‌ ها همت گماشتند. تاثيرپذيري و استفاده از مضامين قرآن در اشعار شاعران قرن 4 و 5 هجري به صورت درج ترجمه و مفهوم آيات در اشعارشان جلوه گر شد. از ميان کاروان شعر و ادبيات کهن ايران مي ‌توان کتاب حماسي - تعليمي گرشاسب نامه اسدي طوسي را از اين منظر بيشتر مورد توجه قرار داد. اين شاعر شيعي که همشهري و هم پيشه فردوسي طوسي در سرودن اشعار حماسي و رزمي بوده است، در کتاب 8905 بيتي گرشاسب نامه به يکي از موضوعات مهم و اصيل دين اسلام بسيار توجه داشته است و آن پرداختن به موضوع مرگ و معاد انسان است. اين شاعرِ حکيم، همچنين به موضوعات متفرع و بايسته فرجام انديشي چون: آخرالزمان و ظهور مهدي (ع)، شفاعت پيامبر در آخرت، روز حساب، عدل الهي در محشر، بهشت و دوزخ و ... نيز پرداخته است.